Zomaar een maandagavond
Als kind sprak ik met kabouters,elfen of hoe je hen ook wilt noemen. Natuurlijk in die tijd vonden de mensen om mij heen dat raar. Als ik daarover vertelde begonnen ze te lachen en liepen door. Mij in verbijstering en pijn achterlatend. Ook zag ik dingen die nog niet gebeurd waren,ik zag wezens en ik dacht,dat iedereen die zag. Niets was minder waar. In ieder geval de mensen in mijn omgeving zagen ze niet. Ga nou maar lekker slapen,joh,komt allemaal goed. Maar hoe kon ik nou lekker slapen als zoiets wezenlijk van wie ik ben niet wordt erkend.
Een kind wordt groter en stopt deze ervaringen onder een dikke laak klei,ondoordringbare klei. Zo dik dat het bestaan ervan niet eens meer wordt geweten. Althans ,dat denken we vaak. In mijn geval gebeurde het op een onverwacht moment. Lezend een verhaal en plots begon ik te huilen. He ,dat gaat over mij en de oude herinneringen komen boven.De pijn en het verdriet. Liefst wilde ik er van weg rennen. Deed ik ook wel. En toch het bleef op de deur kloppen. Tijdens een weekend over intuïtie werd het aangeraakt.Weer de pijn voelend van de afwijzing.Begin van een heling. Het heeft lang geduurd voordat ik er mee naar buiten durfde komen. Het gebeurde op die maandagavond.Deze week.
Ik kreeg een uitnodiging voor een bijeenkomst over:
En ik dacht ik wil hier wel heen. Het rare was, dat het onderwerp niet echt tot me doordrong. Toch gevoelsmatig besloot ik te gaan. En op die avond verdween de mist,het verstoppende ,het niet over willen praten. De schaamte voorbij. Een grote kamer vol met gewone mensen. Mensen die je zo in de trein zou kunnen tegenkomen. En een vrouw die ik nu zo,n jaar of drie ken van de "politieke"constellatie(een andere keer meer hierover)vertelt zonder enige aarzeling over haar ervaring. Haar contact met de onzichtbare wezens. En dan een man die het een gronding geeft,een structuur. Het lijkt wel of via die man en de vrouw hemel en aarde worden verbonden. Het vrouwelijke en het mannelijke worden verbonden in deze co-creatie van die avond.
En ook kan ik zonder tranen verwijzen naar mijn jeugd en die ervaringen en dat het voelt als een thuiskomen,een bevestiging.De schaamte voorbij. En het is heel gewoon.Het wordt tijd,dat we de verbinding weer gaan herstellen.De betovering weer gaan herstellen. Zoals Jung ooit schreef :onze wereld is onttovert.
We benaderen alles vanuit de materie,de ratio. Het doet me denken aan mijn bezoek aan de drie zusters in Katoomba,australia. Je kunt die rotsformatie benaderen vanuit de ratio. Duizenden jaren geleden in het...tijdperk en zo verder. Je kunt ook het verhaal vertellen wat de aboriginals hebben doorgegeven aan elkaar. Een tovenaar die mooie jonge vrouwen heeft omgetoverd tot drie rotsen om te voorkomen dat jongelingen uit een naburig dorp ze zouden schaken en mee zouden trouwen. En toen het gevaar geweken was-de jongelui zagen die jonge meisjes niet meer,ze waren immers rotsen wat de jonge mannen niet wisten,wilden de dorpelingen graag de jonge vrouwen weer terug getoverd hebben. Helaas.de tovenaar was inmiddels overleden. En zo hebben we dus nog steeds de drie zusters.(bij nadere beschouwing bleken het er vijf te zijn,overigens)
De betovering herstellend in een co-creatie van het leven met de natuurwezens,de energieen die we niet kunnen zien,met de White Brotherhood. Waarom zouden we deze krachten die graag met ons willen samenwerken niet willen uitnodigen om samen het leven vorm te geven. Ik wil wel het volgende benadrukken. Essentieel zijn-los van andere aspecten- de volgende zaken:
. grond jezelf goed
. bescherm jezelf goed-- bijv.als je een uitnodiging verstuurt te zeggen: alleen die wezens die de hoogste en fijnste energieën vertegenwoordigen en verbonden zijn met licht en liefde.
.Stel jezelf open op en probeer de controle knop zoveel mogelijk te dimmen. Maak je niet ongerust als dat -niet altijd-lukt. Maar laat zoveel mogelijk komen,wat wil komen.
. Zeg dank: in mijn traditie 3 keer.
Zo ook voor Lisette en peter die in mij opnieuw een essentie van mijn zijn deden ontwaken .Een essentie die ik nu in vreugde, enthousiasme,verbinding en dankbaarheid kan ontvangen en wil delen. We zeggen dank,we zeggen dank,we zeggen dank!We zijn niet alleen!
Als kind sprak ik met kabouters,elfen of hoe je hen ook wilt noemen. Natuurlijk in die tijd vonden de mensen om mij heen dat raar. Als ik daarover vertelde begonnen ze te lachen en liepen door. Mij in verbijstering en pijn achterlatend. Ook zag ik dingen die nog niet gebeurd waren,ik zag wezens en ik dacht,dat iedereen die zag. Niets was minder waar. In ieder geval de mensen in mijn omgeving zagen ze niet. Ga nou maar lekker slapen,joh,komt allemaal goed. Maar hoe kon ik nou lekker slapen als zoiets wezenlijk van wie ik ben niet wordt erkend.
Een kind wordt groter en stopt deze ervaringen onder een dikke laak klei,ondoordringbare klei. Zo dik dat het bestaan ervan niet eens meer wordt geweten. Althans ,dat denken we vaak. In mijn geval gebeurde het op een onverwacht moment. Lezend een verhaal en plots begon ik te huilen. He ,dat gaat over mij en de oude herinneringen komen boven.De pijn en het verdriet. Liefst wilde ik er van weg rennen. Deed ik ook wel. En toch het bleef op de deur kloppen. Tijdens een weekend over intuïtie werd het aangeraakt.Weer de pijn voelend van de afwijzing.Begin van een heling. Het heeft lang geduurd voordat ik er mee naar buiten durfde komen. Het gebeurde op die maandagavond.Deze week.
Ik kreeg een uitnodiging voor een bijeenkomst over:
En ik dacht ik wil hier wel heen. Het rare was, dat het onderwerp niet echt tot me doordrong. Toch gevoelsmatig besloot ik te gaan. En op die avond verdween de mist,het verstoppende ,het niet over willen praten. De schaamte voorbij. Een grote kamer vol met gewone mensen. Mensen die je zo in de trein zou kunnen tegenkomen. En een vrouw die ik nu zo,n jaar of drie ken van de "politieke"constellatie(een andere keer meer hierover)vertelt zonder enige aarzeling over haar ervaring. Haar contact met de onzichtbare wezens. En dan een man die het een gronding geeft,een structuur. Het lijkt wel of via die man en de vrouw hemel en aarde worden verbonden. Het vrouwelijke en het mannelijke worden verbonden in deze co-creatie van die avond.
En ook kan ik zonder tranen verwijzen naar mijn jeugd en die ervaringen en dat het voelt als een thuiskomen,een bevestiging.De schaamte voorbij. En het is heel gewoon.Het wordt tijd,dat we de verbinding weer gaan herstellen.De betovering weer gaan herstellen. Zoals Jung ooit schreef :onze wereld is onttovert.
We benaderen alles vanuit de materie,de ratio. Het doet me denken aan mijn bezoek aan de drie zusters in Katoomba,australia. Je kunt die rotsformatie benaderen vanuit de ratio. Duizenden jaren geleden in het...tijdperk en zo verder. Je kunt ook het verhaal vertellen wat de aboriginals hebben doorgegeven aan elkaar. Een tovenaar die mooie jonge vrouwen heeft omgetoverd tot drie rotsen om te voorkomen dat jongelingen uit een naburig dorp ze zouden schaken en mee zouden trouwen. En toen het gevaar geweken was-de jongelui zagen die jonge meisjes niet meer,ze waren immers rotsen wat de jonge mannen niet wisten,wilden de dorpelingen graag de jonge vrouwen weer terug getoverd hebben. Helaas.de tovenaar was inmiddels overleden. En zo hebben we dus nog steeds de drie zusters.(bij nadere beschouwing bleken het er vijf te zijn,overigens)
De betovering herstellend in een co-creatie van het leven met de natuurwezens,de energieen die we niet kunnen zien,met de White Brotherhood. Waarom zouden we deze krachten die graag met ons willen samenwerken niet willen uitnodigen om samen het leven vorm te geven. Ik wil wel het volgende benadrukken. Essentieel zijn-los van andere aspecten- de volgende zaken:
. grond jezelf goed
. bescherm jezelf goed-- bijv.als je een uitnodiging verstuurt te zeggen: alleen die wezens die de hoogste en fijnste energieën vertegenwoordigen en verbonden zijn met licht en liefde.
.Stel jezelf open op en probeer de controle knop zoveel mogelijk te dimmen. Maak je niet ongerust als dat -niet altijd-lukt. Maar laat zoveel mogelijk komen,wat wil komen.
. Zeg dank: in mijn traditie 3 keer.
Zo ook voor Lisette en peter die in mij opnieuw een essentie van mijn zijn deden ontwaken .Een essentie die ik nu in vreugde, enthousiasme,verbinding en dankbaarheid kan ontvangen en wil delen. We zeggen dank,we zeggen dank,we zeggen dank!We zijn niet alleen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten