donderdag 5 november 2015

MAAKBAARHEID:DE ONTTOVERING

MAAKBAARHEID: DE ONTTOVERING

Er waart een spook door de westerse wereld. Het spook van de maakbaarheid. De gedachte ,dat het leven is te maken, maakbaar is,is diep geworteld in het westerse denken van dit moment. Veel mensen verkondigen dat en verdienen er een flinke boterham mee.En daarmee maken ze veel mensen niet gelukkiger. Want wat als jij er niet in slaagt, je leven te maken, dan ben je een loser en losers doen niet mee in onze westerse zogenaamd maakbare samenleving.
Het leven is een mysterie,althans,volgens mij. En dat houdt in dat we het niet weten,ook al weten we wat.

En ik ben het met Jung eens,die schreef:"Hoe meer we de wereld wetenschappelijk zijn gaan begrijpen,des te sterker is onze wereld ontmenselijkt. De mens voelt zich in de kosmos geïsoleerd,nu zij de verbinding met de natuur verloren heeft. wij hebben de dingen van hun mysterie en van hun goddelijkheid berooft. Wij hebben ons bevrijd van het zogenaamde bijgeloof waardoor we aan de genade van onze psychische onderwereld zijn overgeleverd" En gaat Jung verder:"geen enkele rivier bevat nog een geest,geen berggrot de woonstede van een groot demon,geen slang de belichaming van de wijsheid,geen boom het levensprincipe van de mens. Er zijn geen stemmen meer die via dieren,planten,stenen tot de mens spreken en hij spreekt er ook niet mee op grond van het geloof dat zij niet kunnen luisteren".

Wellicht dat deze gevoelde afwezigheid   het relatieve succes van inheemse tradities,zoals bijvoorbeeld die van de Queros uit Peru verklaart.Terug naar het onderwerp de maakbaarheid van samenleving en individu of anders gezegd: de onttovering


En het  is niet alleen zo,dat individuen dit verkondigen, ook in de politiek kom je die overtuiging tegen. En het opvallende is, dat dit door alle partijen in het ,overigens weinig betekenisvolle links-rechts schema wordt - al dan niet verhuld-gepraktiseerd. Hierbij is het  nog eens extra opvallend, dat in Nederland “rechts” erin is geslaagd de maakbaarheid zo te framen, dat het iets van Links zou zijn. Niets is minder waar voor de beschouwer die bereid is verder te kijken dan de oppervlakkige waarneming en/of de framing voor lief te nemen.
Hoe ik hierbij kom? wel, door naar mijn eigen leven te kijken en naar dat van anderen. Laat ik beginnen met mezelf.
Een jongetje van 9 jaar. Een boek op school met een plaatje van een bananenboom en een Afrikaans jongetje. Dat mannetje van 9 komt thuis en vertelt zijn moeder: Ik ga naar Afrika, daar groeien bananen(die vindt hij lekker)en kan ik dan net zo veel eten als ik wil en dan ga ik die jongetjes daar leren voetballen.
De moeder reageert dan als volgt: Oh,dan moet je naar de Witte Paters,die werken in Afrika.
Dat is goed,zegt ons mannetje. Weet hij echter veel. En het wordt zo geregeld, dat hij als hij 12 is, naar het seminarie van de witte Paters in Santpoort gaat. Een grote teleurstelling! Hij wilde naar Afrika en nu is hij weg van huis en haard en geen Afrika,geen  bananen. Wel voetballen. Dat wel.
Goed , na twee jaar komt ie thuis en gaat naar het gymnasium. Hij blijft zitten. En hij besluit naar de mulo te gaan waar zijn vriendjes van het voetballen ook op zitten.Althans de meesten. Hij kon naar de tweede,maar wilde niet weer achter zijn met vakken zoals op het gym en begon in de eerste. Althans de meesten.Hij haalt zijn diploma en wil sportleraar worden. Doet examen,een hele dag op CIOS in een groot gebouw, waar zijn zoon,overigens, vele jaren later trouwt. Eind van de dag een gesprek met de directeur. Ik raad je aan niet naar het CIOS te gaan. Je kunt het aan, dat is het punt niet. Maar afgestudeerd en aldus werkzaam verveel je al binnen een week te pletter.Ga naar de HBS en als je daar mee klaar bent en je wilt het alsnog, ga dan naar de academie voor lichamelijke opvoeding. Aldus geschieden. De jongeman gaat naar de HBS en denkt nooit meer aan het CIOS of Academie voor Lichamelijke opvoeding. Slaagt voor de HBS en gaat Politieke en Sociale wetenschappen studeren, daarmee gehoor gevend aan iets dat al heel lang onbewust en soms bewust aanwezig was,maar niet leidend voor zijn stappen op zijn levenspad(zie ook in het boek: van der geesten,mijn weg naar God en Godinne. Een boek in het genre: spiritual memoirs. Hopelijk eind 2015 gereed).
Nou waarom dit lange verhaal. Om te laten zien, dat er niets is gemaakt in zijn leven in de zin van een vooropgesteld plan van een 9 jarig kind om vele jaren later te gaan studeren. En:
  • als dat boek er niet was geweest
  • - hij niet was geraakt door dat plaatje
  • -hij zich niet had geuit tegen zijn moeder: ik ga naar Afrika
  • zijn moeder niet had gezegd: oh dan moet je naar de Witte Paters
  • die directeur graag een student had willen binnen halen ondanks de test
was hij niet gaan studeren,want daar was niemand in zijn familie die daar ook maar aan zou hebben gedacht. Het mysterie van het leven brengt hem daar waar de weefsters van zijn leven hem hebben wil. En hij speelt daar in een rol, net zo als anderen. Maar maakbaar: vergeet het. Op ziels niveau wellicht wel, maar dan volstrekt onbewust…..
Een ander voorbeeld. Een man op vakantie. Fietst op een berg en komt te vallen. In coma en natuurlijk vraagt zijn vrouw dat hij uit coma komt. Aldus geschiedt. De man kan dan in wezen niet praten en is volledig op hulp aangewezen. Dat gaat zijn vrouw doen. Tegen adviezen van professionals in. Die haar dat allemaal uit haar hoofd proberen te praten. Hij moet naar een instelling. Niet dus.

Was dit maakbaar, in de zin van een vooropgesteld plan? Nee, natuurlijk niet. Op ziels niveau zou dat kunnen en dan betreden we een terrein van het niet weten. wederom zou ik haast willen zeggen.Ook een terrein waarop ik heel voorzichtig wil zijn, juist ook, omdat we hier nog zo verdomd weinig van weten. De wetenschap is heel knap,tot op zeker niveau. Op ziels niveau laat de wetenschap, die eigenlijk kennis schap zou moeten heten, wetenschap werd het laatst bedreven door Einstein, het gaat dan om weten gecombineerd met kennis.,
het afweten. En zeker de medische wetenschap laat het afweten..En als die het niet laat af -weten, denk aan Pim van Lommel dan wordt je beschimpt.

Daar komt nog iets anders bij. Voor meer dan 90 % worden wij aangestuurd door ons verleden.
Derhalve ook niet bepaald zelf-sturend te noemen. En dat verleden gaat ver, niet alleen onze jeugd in dit leven, ook het leven in de baarmoeder en vorige levens zijn van invloed op ons huidige leven. Is dan een term als maakbaarheid van ons leven niet zeer misleidend.
Aleid Truijens schrijft in de Volkskrant van 24 oktober 2015: “” je voelt al gauw een loser zonder passie of groot talent. Goed genoeg is nooit goed genoeg. Een baan, man of vrouw kan altijd leuker, als je maar beter je best doet. Geluk is mij als ideaal veel te hoog gegrepen. Geluk is geen keuze, wat al die glimlachende hoofden ook beweren bij de cursussen en boeken die ze willen verkopen. Wie googlet op remedies tegen de quaterlifecrisis - of midlifecrisis die er natuurlijk opvolgt- krijgt ongevraagd tips voor “365 Dagen succesvol” en “”
Tien stappen naar het geluk” in het gezicht gesmeten. Daarvan zou ik, toch al tobbend en aan mezelf twijfelend, pas echt de zenuwen krijgen. Geluk is geen mensenrecht, geen na te streven doel, maar een genade. We hompelen van crisis naar crisis en soms, als we even niet opletten, komt het geluk klapwiekend langszij. Geluk is een gelukje, ik vind dat een geruststellende gedachte……. aldus Truijens…..Ik heb het hier overgenomen ,omdat het ons weer met beide benen op de grond zet. Ben ik het met haar eens ?. Ook weer niet helemaal. Het nuanceert en relativeert wel, dat we geluk aan onszelf te danken hebben. Sturen we dan helemaal niet. Dat ook weer niet. Er zijn genoeg momenten geweest die bepalend zijn geweest en ik keuzes heb gemaakt. In de gedachte, dat dan weer wel, dat ik dat in vrijheid deed , edoch een gevangene van mijn verleden was. Dan maar niet streven naar geluk?  Dat nou ook weer niet. Tenslotte ben ik besmet geraakt met artikel 1 uit de rooms-katholieke catechismus, die ik uit mijn hoofd moest kennen en vaak moest opdreunen. Waartoe zijn we op aarde? Het antwoord luidde: we zijn op aarde om hier en in het  hiernamaals gelukkig te zijn. Of stond er worden. Dat weet ik niet meer. Dat die zelfde rooms-katholieke zijn uiterste best heeft gedaan je van alles in te prenten, dat dit streven zo niet onmogelijk dan toch wel een leven lang hard werken met zich bracht, is een ander verhaal. Dus toch streven naar geluk? Ach wat is geluk? ik zou het mooi vinden als ik er in zou slagen  een hemel op aarde te realiseren. Hoe? Door te zijn met al wat er is. Niet alleen met de voor de hand liggende gebeurtenissen, ervaringen, gevoelens, emoties. Ook met de mensen die staan te schreeuwen, dat ze geen vluchtelingen willen of roepen, dat ze moeten oprotten. Ook met mensensmokkelaars, met  de Wilders in mezelf. Het is ook allemaal een deel van mij, anders kon ik het niet waarnemen.En ook door me te verbinden met de natuur, de kosmos. Kortom door te zijn. Zonder oordelen. Alleen zijn met al wat is. Haalbaar? Ik heb geen idee en je hoeft niet te hopen om toch te kunnen handelen en streven. En te accepteren, dat het leven een mysterie is en zal blijven voor ons mensen. En te vertrouwen op mijn innerlijk kompas en niet te laten afleiden door al het rumoer om me heen..Ja , geluk is een staat van genade en hard werken. Iedere dag weer. Zonder dat succes verzekerd is. Een mooie uitdaging dus!

zondag 9 augustus 2015

STILTE

Er was
hier ver vandaan een dorp
zo maar een dorp
heel lang geleden gebeurde er in dat dorp
iets heel bijzonders.
Het dorp kreeg bezoek van een vrouw,
een wildvreemde vrouw
en dat was in nog geen honderd jaar gebeurd.
Iedereen was in rep en roer,
het hele dorp liep uit
en de mensen zeiden tegen elkaar:
heb je het gehoord,heb je d,r al gezien?
er is een wildvreemde vrouw gekomen
en ze heeft cadeaus bij zich.
cadeaus? ja, cadeaus!
Ja, twee,ze komt stilte en verbinding brengen.
En iedereen liep naar de markt
want daar zou die vreemde vrouw te zien zijn.
En midden op het marktplein stond de vrouw,
omringend door dorpelingen.
En de dorpelingen kletsten en praatten tegen elkaar en door
elkaar heen. Het was een hels kabaal.
En te midden van al dat lawaai stond de vrouw.
Ze keek om zich heen en deed verder niets
Ze stond daar slechts  stil te zijn.
En plotseling drong het tot de dorpelingen door,
dat die vrouw met haar stilte meer lawaai maakte
dan zij en langzamerhand werd het stiller en stiller
en stiller.
En toen als vanzelfsprekend gaven ze elkaar een hand en
vormden met elkaar  een grote kring
en ze voelden zich verbonden met elkaar,hun dorp en die vrouw
die weer even snel verdwenen was als ze was gekomen.
Maar de twee cadeaus bleven vanaf dat moment bewaard in
de harten van de dorpelingen.
En ze hadden geleerd, dat stilte veel “lawaai”
kan maken en dat stilte leegte en verbinding geven kan.

maandag 3 augustus 2015

NON-DUALITEIT:EEN REALITEIT

NON DUALITEIT:EEN REALITEIT


Een week of wat geleden had ik een mooie ontmoeting met twee lieve vrienden. En de vrouw van de twee bracht op een gegeven moment het onderwerp non-dualiteit aan de orde. Iemand was daar met haar over begonnen en ze moest er niets van hebben. Aanvankelijk.
Later benoemde ze zelf: zal wel weerstand zijn. Al pratend kwam er wel meer ontspanning in haar afwijzing. Thuisgekomen liet het onderwerp me niet los. Ik herinnerde me, dat vorig jaar een coach me hierover aansprak en me liet weten, dat t wel iets voor mij zou zijn. Heb toen een boek gekocht. Ben begonnen met lezen en heb t niet uitgelezen. Heb t boek opgezocht en ben t opnieuw gaan lezen en heb t nu helemaal gelezen. De zoektocht ging verder. Vond nog een artikel uit 1986 en wist me nog iets uit een boek te herinneren, ook uit die periode.
Een en ander bracht me tot de voorlopige conclusie dat er 3 soorten non-dualiteit bestaan. Of het soorten zijn,weet ik,overigens niet eens zeker. Laat ik aangeven wat mijn bevindingen zijn. Wellicht is dat een beter woord.
Bevinding 1. In het artikel gedateerd 1986 schrijf ik onder de titel “heel de samenleving”, dat mensen in uitersten denken. Denk bijvoorbeeld aan de politiek. Mensen zijn liberaal of socialist. Men is liberaal met uitsluiting van een socialist te zijn en andersom.Dit denken of dit of dat is flink geworteld in onze samenleving. Ik vond en vind dat een manco. Volgens mij zijn we meer gebaat bij en-en denken. Zowel het een als het ander. In die tijd was er de schrijver van het boek “small is beautiful “,ene Schumacher , die het in een ander boek ( Gids voor de verdoolden)zo verwoordde:bepaalde problemen van het samenleven zijn divergent. En deze zijn niet op te lossen door te kiezen voor of het een ,of het andere. Zo schrijft hij:”Zo is in een samenleving zowel behoefte aan stabiliteit als aan verandering,aan tradities zowel als hervormingen;behartiging van het openbaar belang zowel als particulier belang;een geleide zowel als een vrije economie;orde zowel als vrijheid;groei zowel als verval: overal bestaat een gezonde samenleving bij de gratie van het gelijktijdig nastreven van aan elkaar tegenstrijdige doelen””
Een andere interessante denker uit die tijd was ene Fritjoff Capra die naar het Oosten(Azië) kijkend en zich verdiepend in de oosterse manier van denken verkondigt na een uitgebreid onderzoek van de oosterse en westerse wetenschapsopvatting de stelling, dat de keus er nooit een is tussen of het een of het ander. Met andere woorden dat het gaat om het verzoenen van schijnbare tegenstellingen in een samenhangend geheel. Hierbij gaat het om allerlei denkbare tegengestelde begrippen als: mooi/lelijk,;goed;kwaad;rijk/arm;actief/passief;dood en leven. En als het om politiek gaat: liberalisme en socialisme.
Met nadruk stel ik ,dat het gaat om een samenhangend geheel van tegengestelde begrippen. In dat artikel geef ik het volgende voorbeeld.
Een herfstblad symboliseert het afsterven van een boom. De bladeren vallen van de boom: de boom wordt kaal en het blad is dood. Gelijktijdig staat de boom in al zijn kaalheid met zijn wortels in de grond: levend. Zo vallen dood en leven samen. Op dezelfde manier als actief en passief kunnen samenvallen.. Ook wetenschappers ,overigens in feite kennisschappers,weten soms te ontkomen aan de valse keuze tussen of het ene of het andere. Voorbeelden: Norbert Elias en C.G. Jung.Het voert te ver om hier verder op in te gaan. Wellicht doe ik dat nog wel een keer.


De tweede bevinding. In het Hart van de Onderneming introduceren Leeuwerk c.c. drie begrippen die ze zien als een verbinding tussen tegenpolen. Die begrippen zijn: Perspectiviteit. verbindt de tegenpolen objectiviteit en subjectiviteit. Ontvankelijkheid. Verbindt activiteit en passiviteit en tenslotte Betrokkenheid. Verbindt abstractie en konkreet.


De derde bevinding. De zon kan niet zonder de schaduw. Nog sterker, zeg je zon,zeg je schaduw. Het een staat niet los van het ander. Elke tegenstelling is de uitdrukking van een energie Als je alleen de zon wilt ervaren en niet de schaduw, dan leef je de dualiteit.Als je de schaduw weigert te beleven, zul je op termijn de zonkant ook niet meer ervaren.. Het is ALLE dingen die in het non-duale weerspiegeld worden. Het gaat om de eenheid en die te ervaren. Dat is niet eenvoudig in een wereld die vergeven is van afgescheidenheid en dus dualiteit. Dus gooien we gif op het land,sluiten we dieren op etc. etc. We vergeten dan dat de wereld ,dat ben ik. Alles. omdat alles een is. Niet afgescheiden. Hiermee houden we ook de pijn van afgescheiden zijn mee in stand. Goede voorbeelden van afgescheiden zijn en wat dat met mensen doet vind ik regelmatig op Facebook. Hierbij een voorbeeld.
Hoe ver gaan ze? als je niet eens een mening mag hebben over iets en ze jou daarvoor al veroordelen en oppakken dan gaat mij dat veel te ver, alleen al een vermoeden dat jij anders denkt dan de rest willen ze gaan aanpakken, waar is dan je recht als mens zijnde dan nog? dat allemaal onder de naam van terrorisme terwijl dat niet eens bestaat maar door het systeem zelf gecreëerd is om angst te zaaien.
Het wordt echt tijd dat het volk samen komt en samen gaat werken voordat belachelijke wetgevingen komen die hun de vrij hand geven.
Zij mogen van alles en wij moeten lijden onder hun controle? Dat is zeker niet de bedoeling.
Al in de eerste paar woorden wordt de afgescheidenheid  geschapen; ze. Dat ben ik niet, maar zij. Ik ben goed en zij niet. De deuger en de niet- deuger. Jij en de rest als onderscheid even later. Terwijl jij alles bent: de deuger en de niet deuger. Dan wordt er ook een scheiding geschapen tussen Het Systeem en Het Volk. Dit is eigenlijk een dubbel onderscheid. Allereerst wordt het ontkend dat Het Systeem mensen zijn en wordt het systeem, dus andere mensen tegenover degenen gezet die dit zegt of schrijft. Ik/wij tegenover zij,hullie, Wederom onderscheid tussen deugers en niet -deugers. Dan het onderscheid tussen  Het volk en hun.
Vergeten wordt hierbij,overigens, dat het volk ook uit mensen bestaat die allerlei verschillende opvattingen en strevingen hebben die van elkaar kunnen verschillen en vaak ook verschillen.
En zo blijft de afgescheidenheid in stand. Waarom? Omdat mensen hierdoor de pijnlijke waarheid niet onder ogen hoeven te zien. Zoals Etty Hillesum het verwoordde (leefde tijdens tweede wereldoorlog)Alle catastrofes komen voort uit onszelf. Wij zijn de catastrophe, Wij zijn alles. Het goede en het kwade en daar verantwoordelijkheid voor nemen doet ons uit de afgescheidenheid stappen en in de eenheid..
Ik trof deze uitleg aan over non-dualiteit: Non-dualiteit betekent dat je vrij bent van weerstand tegen dat wat is. Je bent niet meer in strijd met de dingen die zich voordoen. Alles vindt plaats zoals het moet plaatsvinden en jij bent erbij om alles in de leegte die je bent te ontvangen,waar te nemen en in de volheid van je hart te omarmen.(pagina 121,alles over niets)

Een levenslange uitdaging en wellicht eeuwenlange!

vrijdag 30 januari 2015

WAARTOE ZIJN WE OP AARDE?

WAARTOE ZIJN WIJ OP AARDE?

Er was eens lang geleden een meester,een master. Eigenlijk wilde hij helemaal geen meester zijn.Laat staan zo genoemd worden. Dat gaf maar gedoe en zo. Verantwoordelijkheden en oordelen van mensen. Zat ie helemaal niet op te wachten. Uiteindelijk op een goeie dag besloot hij tijdens een diepe zucht: nou goed dan,als het zo is, dan moet het maar zo zijn.
En op zekere dag vroeg een van zijn leerlingen: weet u waarom we hier op aarde zijn?
Tja,weten,weten en hij streek eens door zijn haar en over zijn kin,weten?, kan alleen maar voor me zelf spreken. Want weet je deze meester hield er niet van anderen te vertellen hoe of wat. Zijn doel was mensen hun eigen waarheid te laten ontdekken, Hun eigen meester te doen worden.
Wel, zo ging de meester die niet zo genoemd wilde worden,verder....voor mij is het te zijn die ik ten diepste ben.
Oh,de leerling was enigszins in verwarring gebracht door het antwoord. Bent u dat dan niet.?
Ja en nee,antwoordde de meester. Ja en nee, dat kan toch niet.? Jawel,dat kan, Hangt er van
af hoe je er naar kijkt. Hoe je er naar kijkt? ja.
wel,als je geboren wordt kom je als tabula rasa ter wereld. Als wat ? als een onbeschreven vel papier. Dus als we geboren worden zijn we als het ware een onbeschreven vel papier,zei de leerling,blij dat ie het had begrepen. Ja en nee zei de meester.
Ja en nee dacht de leerling, dat kan toch niet. Jawel, reageerde de meester die wist wat de leerling dacht, want ook in dit geval hangt het ervan af hoe je er naar kijkt.
Als je ter wereld komt ben je op de aarde een onbeschreven blad. Je gaat adem halen in je lichaam en gaat het avontuur tegemoet en gaat het boek van je leven schrijven.
Daar voor echter heeft mijn ziel al een hele reis gemaakt , in de baarmoeder en daarvoor ook al en die ervaringen nam ik mee in dit dit leven. En geloof me dat waren niet alleen maar mooie,blije ervaringen.
Maar hoe zit dat nou met zijn wie je bent? vroeg de leerling wat ongeduldig.
De meester moest glimlachen ,hij herkende het ongeduld......als het zijne. want ook hij kon soms flink ongeduldig zijn. Wel. op het moment van de conceptie ,het moment van de bezieling zit al wie ik ben in me. Alleen... en de meester zweeg even.......als het ware om de spanning wat op te voeren.......Alleen wat?..........zei de leerling...........Ik ben een reiziger belast en beladen van toekomst en verleden........

Wacht even, nu moest de leerling er toch even goed voor gaan zitten........van toekomst en verleden? was is dat nou weer. Nou ja, van het verleden kon hij zich wel een voorstelling van maken. Volgens zijn meester hebben we verschillende levens en nemen we ervaringen mee naar een volgend leven. En hij had het ook wel eens over nieuwe zielen gehad. Dan was het huidige, het eerste leven hier, Nou ja......hij wist het niet hoor....
Ben je er nog. De leerling schrok op. Jaja. Wat is je vraag,vroeg de meester vriendelijk. Verrek,hij weet ook alles. Nou ja,vooruit dan maar Dat van het verleden dat begrijp ik. Dat toekomst niet zo.
Wel, al in de baarmoeder en daarna gaan we het leven op aarde,in deze dimensie met alle beperkingen van dien, ervaren en ondergaan. we bouwen ervaringen op, die we positief of negatief noemen..Dat is echter,omdat we niet beter weten. Want er zijn slechts ervaringen.
de mens oordeelt graag,dus hangt hij/zij er een kaartje aan: dit is positief en dat negatief.
Hangt er een kaartje aan. er zijn nu eenmaal negatieve of positieve ervaringen.....zei die wat bozig.
Toch niet mijn vriend.,zei de leraar..
Toch niet? . Wel,laat ik je het uitleggen,zei de meester die geen meester wilde zijn.
Het is me in mijn leven mening maal overkomen,dat ik een gebeurtenis een negatief etiket opplakte en later bleek het een zegen te zijn geweest. Of,ik herinner me die vrouw, die de week dat haar overleden broer opgebaard lag bij een zus van haar,de mooiste van haar leven noemde. Ze had zoveel liefde,verbinding gevoeld. Ze had die week echt gevoeld en dus geleefd.

En na je geboorte gaat iedereen om je heen vertellen en voor leven,vooral dat voor leven maakt indruk op een kind
wat je wel en niet moet,mag doen. Dat doen ouders,op school vertellen ze je van alles, vrienden doen dat.
En ze vertellen ook een hoop niet. Dat je gevoel hebt, dat je weliswaar een hoofd hebt en dat dat niet het belangrijkste is.
Ja, dat wist hij al wel. Een belangrijk thema van de lessen van de afgelopen tijd was Onthoofden.
Die stem in je hoofd te laten voor wat het is en te gaan voelen. En hij moest ineens denken aan het verhaal wat zijn meester hem ooit vertelde. Het had veel indruk op hem gemaakt.
Vandaar,dat hij het zich nog herinnerde. Het was zo herkenbaar geweest. Het was ongeveer zo:
Als kind had ik sterk het gevoel in een andere wereld te zijn terecht gekomen dan ik kende.een merkwaardige wereld. Met vreemde mensen om me heen.Ik zou nu zeggen: ik speelde een rol in de verkeerde film. Ik voelde me verbonden met mezelf,de mensen en de natuur en met hemel en aarde.En ik dacht,dat dit voor iedereen zo was. Voor mij was het vanzelfsprekend. En de laatste tijd ga ik steeds meer ontdekken,dat die wereld uit mijn kinderjaren de echte wereld is.Nogal confronterend was wat ik ervaarde in een retreat. Op een flip-over was een groot hart getekend met daarin een aantal kleinere harten.Toen ik dat zag kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik realiseerde met ,dat dat grote hart met die kleine harten daarin de wereld was,zoals ik die als kind ervoer. Mij werd echter verteld en voorgeleefd om me als het ware door hun gedrag te vertellen,dat de echte wereld een andere is. Een wereld waaraan ik me heb aan te passen. En uiteindelijk dacht ik,dat mijn wereld niet de echte was en dat ik me heb aan te passen en dat deed ik ook Die tekening op dat bord bracht me terug naar die wereld .die vergeten wereld van eenheid. En ik realiseerde me, dat ik slechts een ding heb te doen. Uit de wereld te stappen waarvan ik dacht dat die echt was en terug te gaan naar en in de wereld te stappen die ik kende als kind. Me verbonden weten, een wereld waar geen afscheiding bestaat,geen hij en zij. En ik me realiseerde dat de weg naar die wereld ,de weg naar mijn hart is. De weg die we hebben te gaan,individueel en collectief ,de weg is naar mijn ,ons hart. Want eenheid is gezeten in het hart. Zonder Hart geen eenheid, Het Hart omarmt alles, Het hart kent geen oordelen. Het Hart is,Het Hart is,het Hart is.
Zo ongeveer ging dat verhaal en zijn meester sloot dat verhaal af met een zin die hij vaak sprak:
Wel,dit alles,volgens mij en ontdek je eigen waarheid.
Is dat niet heel erg,zei de leerling...pfft. van alles mee krijgen ,van ouders,school ,vrienden en dan weer.zien dat je het kwijtraakt…...zat hij te denken…
Hij werd onderbroken door de stem van zijn leraar…..
Ja en nee. Hangt er ….ja ja zei de leerling hangt er van af hoe je er naar kijkt. Ze begonnen beiden te lachen. Hij wist inmiddels wel,dat zijn meester niet een dual type was.Of juist wel? Waar het om gaat is beiden te ervaren, door beiden te voelen, beleven en daardoor te zijn in het zijn.

Dat is waar voor we hier op aarde zijn. De leerling ging recht op zitten. Daar kwam het…

Te zoeken naar waar we van daan komen, waar we nu staan en waar we naar op weg zijn.
Wie zijn we werkelijk? Ten diepste ?
Oh,is dat alles, de leerling zakte weer terug in zijn stoel. Is dat alles.? De leraar moest grinneken.
Enne ,richtte hij zich tot zijn luisteraar, hoe ver ben jij al?.
Ho,wacht even. Nou moest hij niet persoonlijk worden.
Ja,hoe ver ben jij al.?
Wat ben je inmiddels onderweg kwijtgeraakt aan opgedane pijn,trauma,s,overtuigingen?
Een vraag die we ons regelmatig te stellen hebben om uiteindelijk te kunnen zijn wie ten diepste zijn: Een Goddelijk schijnende Ster,zei de leraar en hij begon te zingen:
I am a divine shining Star
as we all are
I bring into the world
Love,peace and compassion
to make this world a better place
where we can live in peace together
knowing we are all one.

donderdag 24 juli 2014

RESPECT VOOR RUTTE EN TIMMERMANS

Respect voor Rutte. Ik ben geen vvd-er, zal t nooit worden. Dit gaat over vakmanschap en professionaliteit. Laat de emotie en de frustratie overal om heen er maar zijn.Als de mensen aan de knoppen maar hun hoofd er bij houden. Dit is een zeer gecompliceerde situatie waar we ons in bevinden en dan zijn onderbuikgevoelens,die begrijpelijk zijn,en er terecht zijn,geen verstandig kompas om op basis daarvan te handelen. Ik wens hem en de anderen in t crisisteam veel wijsheid,moed en steun toe. En bid voor Alle betrokkenen, die direct of indirect bij deze situatie zijn betrokken ,in welke hoedanigheid dan ook, dat ze hun hart zullen laten spreken en de Liefde wint. 


Nu dagen later, voeg ik er aan toe ,en respect voor Timmermans. Ik ben ook geen PVDA-er. Ook bij hem gaat het om vakmanschap en professionaliteit. En ik weet niet of het zo is afgesproken,maar ze vullen hun rollen evenwichtig in. Rutte,de minister -president, die de verbinding open houdt. Voorzichtig in zijn bewoordingen. En helder in wat hij wil. En Timmermans die in zijn rol als minister van Buitenlandse zaken meer zijn emoties kan tonen. En het is puur klasse,dat nu de lichamen naar Nederland komen. Ja, ik weet voor de nabestaanden kan het niet snel genoeg zijn. Iedereen die ooit in een bureaucratische context heeft gewerkt weet, dat in normale omstandigheden het al moeilijk is om iedereen dezelfde kant op te krijgen. Laat staan in een situatie als deze. Als je dan binnen een week de eerste lichamen naar Nederland weet te krijgen en dat vandaag een vervolg krijgt, dan past maar een woord: Chapeau!

DONKER EN LICHT.....EEN VLIEGTUIG DAT NEERSTORT

DONKER EN LICHT
Wat een pijn,wat een verdriet
een vliegtuig neergeschoten
hoog in de lucht
Ik zou wel willen gillen
ik zou wel willen slaan
ik zou wel willen moorden
Heeft het nog zin,dit bestaan?

en toch,en toch
is het leven de moeite waard
wraak heeft nog nooit een hart genezen
en toch,en toch
het leven is de moeite waard

een vliegtuig dat opstijgt
een kind dat lacht
een doelpunt van ajax(elke ander voetbalclub is ok)
een appeltaart met slagroom
dat is wat het leven bijzonder maakt

kijk naar de bomen in het voorjaar
kijk naar de vogels in de lucht
al is het lijden nog zo groot
het verdriet niet te bevatten
toch blijft het leven de moeite waard.

een pas verliefd stel
een net geboren baby
een veulen in de wei
dat is wat het leven bijzonder maakt

Wat een pijn,wat een verdriet
een vliegtuig neergeschoten
hoog in de lucht
mijn hart staat in brand
ik zou wel willen gillen
ik zou wel willen slaan
Ik zou wel willen moorden
heeft het nog zin ,dit bestaan
wraak heeft nog nooit een hart genezen
En toch,en toch
het leven is de moeite waard
Het leven is de moeite waard

Tekst/melodie Suur Maj Zonneveld
ps, de oorspronkelijke tekst ontstond na 11/9/2001. Heb de tekst aangepast aan het gebeuren met vlucht MH17

IN THE ARMS OF LOVE

IN THE ARMS OF LOVE

In the arms of love
In the arms of the Goddesses
are we always safe
can we smile
can we laugh
can we be fragile
can we be strong
can we cry

In the arms of Love
In the arms of the goddesses
are we always safe
can we be angry
can we be upset
can we be glad
can we be desolate
can we be alone
can we be just what
the moment brings us to be

In the arms of Love
In the arms of the Goddesses
are we always safe.