vrijdag 30 januari 2015

WAARTOE ZIJN WE OP AARDE?

WAARTOE ZIJN WIJ OP AARDE?

Er was eens lang geleden een meester,een master. Eigenlijk wilde hij helemaal geen meester zijn.Laat staan zo genoemd worden. Dat gaf maar gedoe en zo. Verantwoordelijkheden en oordelen van mensen. Zat ie helemaal niet op te wachten. Uiteindelijk op een goeie dag besloot hij tijdens een diepe zucht: nou goed dan,als het zo is, dan moet het maar zo zijn.
En op zekere dag vroeg een van zijn leerlingen: weet u waarom we hier op aarde zijn?
Tja,weten,weten en hij streek eens door zijn haar en over zijn kin,weten?, kan alleen maar voor me zelf spreken. Want weet je deze meester hield er niet van anderen te vertellen hoe of wat. Zijn doel was mensen hun eigen waarheid te laten ontdekken, Hun eigen meester te doen worden.
Wel, zo ging de meester die niet zo genoemd wilde worden,verder....voor mij is het te zijn die ik ten diepste ben.
Oh,de leerling was enigszins in verwarring gebracht door het antwoord. Bent u dat dan niet.?
Ja en nee,antwoordde de meester. Ja en nee, dat kan toch niet.? Jawel,dat kan, Hangt er van
af hoe je er naar kijkt. Hoe je er naar kijkt? ja.
wel,als je geboren wordt kom je als tabula rasa ter wereld. Als wat ? als een onbeschreven vel papier. Dus als we geboren worden zijn we als het ware een onbeschreven vel papier,zei de leerling,blij dat ie het had begrepen. Ja en nee zei de meester.
Ja en nee dacht de leerling, dat kan toch niet. Jawel, reageerde de meester die wist wat de leerling dacht, want ook in dit geval hangt het ervan af hoe je er naar kijkt.
Als je ter wereld komt ben je op de aarde een onbeschreven blad. Je gaat adem halen in je lichaam en gaat het avontuur tegemoet en gaat het boek van je leven schrijven.
Daar voor echter heeft mijn ziel al een hele reis gemaakt , in de baarmoeder en daarvoor ook al en die ervaringen nam ik mee in dit dit leven. En geloof me dat waren niet alleen maar mooie,blije ervaringen.
Maar hoe zit dat nou met zijn wie je bent? vroeg de leerling wat ongeduldig.
De meester moest glimlachen ,hij herkende het ongeduld......als het zijne. want ook hij kon soms flink ongeduldig zijn. Wel. op het moment van de conceptie ,het moment van de bezieling zit al wie ik ben in me. Alleen... en de meester zweeg even.......als het ware om de spanning wat op te voeren.......Alleen wat?..........zei de leerling...........Ik ben een reiziger belast en beladen van toekomst en verleden........

Wacht even, nu moest de leerling er toch even goed voor gaan zitten........van toekomst en verleden? was is dat nou weer. Nou ja, van het verleden kon hij zich wel een voorstelling van maken. Volgens zijn meester hebben we verschillende levens en nemen we ervaringen mee naar een volgend leven. En hij had het ook wel eens over nieuwe zielen gehad. Dan was het huidige, het eerste leven hier, Nou ja......hij wist het niet hoor....
Ben je er nog. De leerling schrok op. Jaja. Wat is je vraag,vroeg de meester vriendelijk. Verrek,hij weet ook alles. Nou ja,vooruit dan maar Dat van het verleden dat begrijp ik. Dat toekomst niet zo.
Wel, al in de baarmoeder en daarna gaan we het leven op aarde,in deze dimensie met alle beperkingen van dien, ervaren en ondergaan. we bouwen ervaringen op, die we positief of negatief noemen..Dat is echter,omdat we niet beter weten. Want er zijn slechts ervaringen.
de mens oordeelt graag,dus hangt hij/zij er een kaartje aan: dit is positief en dat negatief.
Hangt er een kaartje aan. er zijn nu eenmaal negatieve of positieve ervaringen.....zei die wat bozig.
Toch niet mijn vriend.,zei de leraar..
Toch niet? . Wel,laat ik je het uitleggen,zei de meester die geen meester wilde zijn.
Het is me in mijn leven mening maal overkomen,dat ik een gebeurtenis een negatief etiket opplakte en later bleek het een zegen te zijn geweest. Of,ik herinner me die vrouw, die de week dat haar overleden broer opgebaard lag bij een zus van haar,de mooiste van haar leven noemde. Ze had zoveel liefde,verbinding gevoeld. Ze had die week echt gevoeld en dus geleefd.

En na je geboorte gaat iedereen om je heen vertellen en voor leven,vooral dat voor leven maakt indruk op een kind
wat je wel en niet moet,mag doen. Dat doen ouders,op school vertellen ze je van alles, vrienden doen dat.
En ze vertellen ook een hoop niet. Dat je gevoel hebt, dat je weliswaar een hoofd hebt en dat dat niet het belangrijkste is.
Ja, dat wist hij al wel. Een belangrijk thema van de lessen van de afgelopen tijd was Onthoofden.
Die stem in je hoofd te laten voor wat het is en te gaan voelen. En hij moest ineens denken aan het verhaal wat zijn meester hem ooit vertelde. Het had veel indruk op hem gemaakt.
Vandaar,dat hij het zich nog herinnerde. Het was zo herkenbaar geweest. Het was ongeveer zo:
Als kind had ik sterk het gevoel in een andere wereld te zijn terecht gekomen dan ik kende.een merkwaardige wereld. Met vreemde mensen om me heen.Ik zou nu zeggen: ik speelde een rol in de verkeerde film. Ik voelde me verbonden met mezelf,de mensen en de natuur en met hemel en aarde.En ik dacht,dat dit voor iedereen zo was. Voor mij was het vanzelfsprekend. En de laatste tijd ga ik steeds meer ontdekken,dat die wereld uit mijn kinderjaren de echte wereld is.Nogal confronterend was wat ik ervaarde in een retreat. Op een flip-over was een groot hart getekend met daarin een aantal kleinere harten.Toen ik dat zag kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik realiseerde met ,dat dat grote hart met die kleine harten daarin de wereld was,zoals ik die als kind ervoer. Mij werd echter verteld en voorgeleefd om me als het ware door hun gedrag te vertellen,dat de echte wereld een andere is. Een wereld waaraan ik me heb aan te passen. En uiteindelijk dacht ik,dat mijn wereld niet de echte was en dat ik me heb aan te passen en dat deed ik ook Die tekening op dat bord bracht me terug naar die wereld .die vergeten wereld van eenheid. En ik realiseerde me, dat ik slechts een ding heb te doen. Uit de wereld te stappen waarvan ik dacht dat die echt was en terug te gaan naar en in de wereld te stappen die ik kende als kind. Me verbonden weten, een wereld waar geen afscheiding bestaat,geen hij en zij. En ik me realiseerde dat de weg naar die wereld ,de weg naar mijn hart is. De weg die we hebben te gaan,individueel en collectief ,de weg is naar mijn ,ons hart. Want eenheid is gezeten in het hart. Zonder Hart geen eenheid, Het Hart omarmt alles, Het hart kent geen oordelen. Het Hart is,Het Hart is,het Hart is.
Zo ongeveer ging dat verhaal en zijn meester sloot dat verhaal af met een zin die hij vaak sprak:
Wel,dit alles,volgens mij en ontdek je eigen waarheid.
Is dat niet heel erg,zei de leerling...pfft. van alles mee krijgen ,van ouders,school ,vrienden en dan weer.zien dat je het kwijtraakt…...zat hij te denken…
Hij werd onderbroken door de stem van zijn leraar…..
Ja en nee. Hangt er ….ja ja zei de leerling hangt er van af hoe je er naar kijkt. Ze begonnen beiden te lachen. Hij wist inmiddels wel,dat zijn meester niet een dual type was.Of juist wel? Waar het om gaat is beiden te ervaren, door beiden te voelen, beleven en daardoor te zijn in het zijn.

Dat is waar voor we hier op aarde zijn. De leerling ging recht op zitten. Daar kwam het…

Te zoeken naar waar we van daan komen, waar we nu staan en waar we naar op weg zijn.
Wie zijn we werkelijk? Ten diepste ?
Oh,is dat alles, de leerling zakte weer terug in zijn stoel. Is dat alles.? De leraar moest grinneken.
Enne ,richtte hij zich tot zijn luisteraar, hoe ver ben jij al?.
Ho,wacht even. Nou moest hij niet persoonlijk worden.
Ja,hoe ver ben jij al.?
Wat ben je inmiddels onderweg kwijtgeraakt aan opgedane pijn,trauma,s,overtuigingen?
Een vraag die we ons regelmatig te stellen hebben om uiteindelijk te kunnen zijn wie ten diepste zijn: Een Goddelijk schijnende Ster,zei de leraar en hij begon te zingen:
I am a divine shining Star
as we all are
I bring into the world
Love,peace and compassion
to make this world a better place
where we can live in peace together
knowing we are all one.